எத்தனை சுகங்கள்
எத்தனை வரங்கள்
கொஞ்சம் கற்கள் தூவும்
சர்க்கரை கணங்கள்
எழுவோருக்கும் அழகுண்டு
விழுவோருக்கும் மதிப்புண்டு
எல்லோருக்கும் நிறைவுண்டு
தொலைந்தாலும் இங்கே வழியுண்டு
பரிசாக வரும் பாலைவனம்
ஏற்றுக்கொண்டால்
வாழ்வை நிரப்பும்
பூங்காவனம்
அழகாய் தொடரும்
பாதை ஒன்று
அதன் தொடக்கத்தில் சில
முட்கள் உண்டு
மனிதனாய் பிறப்பது
ஆசி ஆகும்
அந்த ஆசியிலே இது
அதிர்ஷ்ட்டம் ஆகும்
அன்பு உன்னில் வளர்ந்தால்
நாளை மண்ணில் பரவும்
இதை மெய்யென்று தானே
உணரவில்லை எவரும்
பொய்கள் நிறைந்த உலகில்
சில பொய்கள் கேட்டு
கிட்டாமல் போனால் அதுவும்
கொஞ்சம் மெய்யின் சாயல்
தன்னை தேடி வர கண்டு
குப்பையில் வீசுவார் அதுவும்
தன்னை விட்டு கொடுத்து
ஒரு நொடி வாழ்வதே
பிழையே என்பார் அதுவும்
தன்னில் ஒரு கரையுண்டு
அதை மறந்து விட்டு
உலகையே பழிப்பார் அதுவும்
எப்படி இருந்தால் என்ன
புண்ணியம் அவர்
உரிமை என்றே கேட்டு
கரைகளை கழுவி விடுகிறார்
பிரார்த்தனை முடிந்தது
இப்பொழுது
எல்லாம் இறைவனின் பாவம்
ரயிலுக்கு காத்திருந்த நேரம்
புத்தகத்தில்
ஆழ்ந்து போன பெண்மணி
தொலைபேசியில்
பரபரப்பாய் பேசிய ஒருவர்
வேடிக்கை பார்த்து
நேரம் களித்த சிறுவன்
சற்று அருகில்
பழக்கூடை சுமந்து வந்த பாட்டி
கொஞ்சம் தடுமாறவே
பதறி போனது நெஞ்சங்கள்
பின்பு ஒன்றுமில்லை என்று
தெரிந்த பின்னே
ஒருவரை ஒருவர்
சில நொடிகள் பார்த்து விட்டு
மீண்டும் தன்
வேலையை தொடர்கிறார்கள்
உருவான நேரத்திலே
முறிகிறது
மின்னல் நட்பு
காற்றாகவே
வாழ நினைத்த பின்
சுவடுகள் எல்லாம்
பொய்யின் வடிவங்கள் தானே
என் ஸ்பரிசங்கள் எங்கும்
உணரவில்லை என்று
கல்லாக நான்
மாரிப்போவேனோ
என் ஓசைகள் எங்கும்
செவிக்கவில்லை என்று
புயலாக நான்
வீசிப்போவேனோ
காற்றாகவே நான்
வாழ பிறந்ததால்
காற்றோடு என்
வாழ்வை கலக்கிறேன்
தொடங்கும் முன்பே
முடிந்து விடும்
பல பயணங்கள் உண்டு
அந்த முடிவில் இருந்து
தொடங்கும்
சில பயணங்கள் உண்டு
விழிகளில் பல
தூரங்கள் விரிந்தாலும்
சில உறக்கங்கள் உண்டு
நினைவுகள் எட்டி பார்க்கும்
அந்த உறக்கத்தில்
சில துளிகளும் உண்டு
யாரோ விரித்த பாதையில்
தனக்காக நடப்பவர் எல்லாம்
புத்திசாலி ஆவதா
நான் விரித்த பாதையில்
பிறருக்காக நடப்பதால்
நான் மட்டும் பாவி ஆவதா
ஆயிரம் முறை விழுந்தாலும்
வலிகளை வாங்கத்தான்
கற்றதிந்த நெஞ்சம்
உயிர் வரை வலித்தாலும்
திருப்பி கொடுக்கத்தான்
கற்றதில்லை என்றும்
சிறகுகள் விரித்ததால்
தவறானது
ஒரு இறகில் காயம்
இறகை துறந்து விட்டு
மீண்டும் சிறகை
விரிக்கிறேன் நானும்
நினைவுகள் என்னை
சூழ்ந்தது போதும்
நான் கண்கள் மூடுகிறேன்
அதில் கனவுகள் என்று
இனி ஏதும் இல்லை
என் உயிரை திறக்கிறேன்
சிரித்து போகவும்
ரசித்து போகவும்
வாழ்வில் வரம் என்னவோ
அதை எண்ணிப்பார்க்கத்தான்
தோன்றவில்லை
இந்த வாழ்வே வரமல்லவோ
உயிரில் வெளிச்சம்
பரவிய பின்னே
இருளென்று ஒன்றும் இல்லை
மூச்சுக்காற்று
தணியும் வரை
முற்றுபுள்ளி ஏதும் இல்லை
அதிர்ஷ்ட்டம் என்பது காற்றில்லை
வந்து வந்து போவதற்கு
அது உனக்குள் புதைந்த விதை
நம்பிக்கை எனும்
நீரை ஊற்றினால்
அது வளர்ந்து நின்று
உன்னை வணங்கும்
கனவுகள் என்னுள்
கரைந்து போக
கடவுளின் கனவில்
நானும் கரைகிறேன்
கேள்விகள் எல்லாம்
மெல்லமாய் மறைய
விடைகளின் விடியல்
என் உயிரின் உள்ளே
நகர்ந்து போ வானமே
உன்னை தொட்டு விடுவேன்
நின்று விடு மழையே
உன்னை நனைத்து விடுவேன்
தீர்ந்து விடு கண்ணீரே
வாழ்வில் ஒரு குறையில்லை
ஓய்ந்து விடு மனமே
உயிரில் இனி பிழையில்லை
நீ செல்லும்
பாதை எங்கும்
பூக்கள் மலர்ந்து விடாது
மலராத பூக்களை
நீயே விதைத்து செல்
அது என்றும் வாடிவிடாது
கேட்கிறது கேட்கிறது
அந்த நிலவில் ஒரு பாடல்
இந்த இரவின் சப்தம் ஓயுமா
நானும் நிலவுடன் பாட வேண்டும்
சிரிக்கிறது சிரிக்கிறது
மரங்கள் எல்லாம் எனை நோக்கி
இந்த காலடி சப்தங்கள் ஓயுமா
நானும் மரங்களுடன் சிரிக்க வேண்டும்
அழைக்கிறது அழைக்கிறது
வானம் என் பேர் சொல்லி
இந்த காற்று கொஞ்சம் ஓயுமா
நானும் வானை அழைக்க வேண்டும்
சொல்கிறது சொல்கிறது
உயிரும் எனக்குள் ஏதோ
இந்த மனமும் கொஞ்சம் ஓயுமா
நானும் உயிருடன் பேச வேண்டும்
வெளியே சாரல் அடிக்க
அலுவுலகத்தில் ஜன்னலை
திரும்பி பார்க்காமல்
அவசரமாய் ஓடுகிறான்
பணம் அழித்த குழந்தை
வாடிக்கையாளன் பொருளை பெற்று
கடைக்காரனுக்கு நன்றி சொல்ல
முகத்தை கூட பார்க்காமல்
அடுத்த பொருளை தேடுகிறான்
உழைப்பு அழித்த குழந்தை
பிடித்த பாடல் தொலைகாட்சியில்
இரு வரிகள் கேட்கும் முன்பே
பிள்ளைகள் வீடு திரும்ப
சமயலறைக்கு ஓடுகிறாள்
பொறுப்பு அழித்த குழந்தை
நண்பன் தன்னிடம்
ஏதோ அறிவுரை சொல்ல
காதில் வாங்காமல்
தலையை அசைக்கிறான்
அனுபவம் அழித்த குழந்தை
அழிந்து போன குழந்தைகளின்
செய்கைகளை பார்த்து கொண்டே
தெரிந்து தான் அந்த
வெகுளி சிரிப்பை சிந்துகிறதோ
இதுவரை அழியாத குழந்தைகள்
மௌனம் பேசுகிறது 