நிறம் மாறும் மனம்

மனம் நோகடிக்கும்
மானிடரை
ஒதுங்கிட நேரம்
அறை நொடி போதும்
உயிர் நோகடிக்கும்
உணர்வுகளால்
வருந்திட நிமிடம்
ஆயிரம் கேட்கும்

நம்பிக்கை – I

எழுந்து நில் என
ஆயிரம் முறை
போதித்த மனம்
ஏனோ சில முறை
நம்பிக்கை இழந்து
சரிந்த போது
வலிக்கவில்லை
வலித்தது
சரிந்த மனதை நிமிர்த்த
ஒரு கரம் இல்லை
என்று உணர்ந்த பின்

மழலையின் சிரிப்பு

பதிவாகும் என
அறிந்து மலர்ந்தோம்
புகைப்படத்தால்
சிரிப்பிற்க்கு அழகு

எதுவாகும் என
அறியாமல் மலர்ந்தாய்
உன் சிரிப்பால்
புகைப்படத்திற்கு அழகு

இடைவெளி

விண்ணும் மண்ணும்
சேற வழி இல்லை
கண்ணும் கனவும்
சேற நேரம் இல்லை
நிழலும் நிஜமும்
சேற மெய் இல்லை
மனமும் மனமும்
சேற மனம் இல்லை

காத்திரு

மழை நின்று
பூமி காய
காத்திருக்க கற்றாய்

விதை வைத்து
பூ பூக்க
காத்திருக்க கற்றாய்

அலை வந்து சென்றால்
மீண்டும் வரும் என
காத்திருக்க கற்றாய்

இரவென்று வாடாமல்
பகலுண்டு என
காத்திருக்க கற்றாய்

கனவொன்று மறைந்தால்
மிகை ஆகும் நாளை
காத்திருக்க கற்பாய் மனமே

மின்னல் – I

காற்று
நிலம்
நீர்
ஆகாயம்
ஒளிந்திருந்த சூரியன்
எட்டி பார்த்த வெண்ணிலவு
யாதும் கண்டு தீர்த்தது
மேகத்தின் பொறியை
காண தயங்கிய
கண்களின் குழப்பம்

முதிர்ச்சி – II

கணினியில் கட்டடங்கள் கட்டிய
மகனை கண்டு வியந்தாள் தாய்
அன்றொரு நாள் பிஞ்சு விரல்கள்
செய்த கட்டிடம் கண்ணில் கோபுரங்களாய்

முதிர்ச்சி – I

காற்றோடும் முகிலோடும்
எழுதி வைத்தேன் கனவுகளாய்
கரைந்தோடும் காலம் ஓடும்
அவை இன்றும் கனவுகளாய்

உணவு

உணவால் வளர்ந்து
உணவை மறந்து
உழைக்கும் உடலிலே
உயிரை கரைத்து
உருவம் துளைத்து
நிற்க்கும் மனங்களே

வாத்தியம்

வித்வானின் தேவையே
இசையின் மூலமா
பிச்சைக்காரன் தட்டில்
சில்லறை வாத்தியம்